کمردرد مزمن

کمردرد مزمن یک مشکل فراگیر و اغلب ناتوان کننده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. بر خلاف کمردرد حاد، که معمولاً طی چند روز تا چند هفته برطرف می‌شود، کمر درد مزمن به مدت 12 هفته یا بیشتر ادامه می‌یابد. این عارضه می تواند ناشی از علل مختلفی از جمله آسیب، شرایط پزشکی و عوامل سبک زندگی باشد.

کمردرد مزمن می تواند از منابع متعددی ناشی شود. برخی از شایع ترین علل عبارتند از:

• کشیدگی عضله یا رباط: بلند کردن مکرر وزنه یا حرکات ناهنجار ناگهانی می تواند عضلات پشت و رباط های ستون فقرات را تحت فشار قرار دهد.
• برآمدگی یا پارگی دیسک: دیسک‌های بین مهره‌ای می‌توانند برآمده یا پاره شوند و به اعصاب فشار بیاورند و باعث درد شوند.
• آرتروز: استئوآرتریت می‌تواند کمر را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به باریک شدن فضای اطراف نخاع شود (تنگی نخاع).
• پوکی استخوان: این وضعیت باعث می شود استخوان ها شکننده و متخلخل شوند و منجر به شکستگی های دردناک در مهره ها شود.
• بی نظمی های اسکلتی: شرایطی مانند اسکولیوز، انحنای ستون فقرات، می تواند منجر به کمردرد مزمن شود.
• عفونت ها و تومورها: اگرچه نادر است، اما عفونت های ستون فقرات و تومورها می توانند باعث کمردرد مداوم شوند.

بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی کمر بعد از جراحی

عوامل خطر

عوامل متعددی احتمال ابتلا به کمردرد مزمن را افزایش می دهد:

• سن: خطر کمردرد با بالا رفتن سن افراد به ویژه پس از 30 یا 40 سالگی افزایش می یابد.
• عدم ورزش: عضلات ضعیف و استفاده نشده در پشت و شکم می تواند منجر به کمردرد شود.
• اضافه وزن: اضافه وزن استرس مضاعفی به کمر وارد می کند.
• بیماری ها: برخی بیماری ها مانند آرتریت و سرطان می توانند در ایجاد کمردرد نقش داشته باشند.
• بلند کردن نامناسب: استفاده از پشت به جای پاها برای بلند کردن اجسام سنگین می تواند باعث آسیب شود.
• شرایط روانی: به نظر می رسد افرادی که مستعد افسردگی و اضطراب هستند بیشتر در معرض خطر کمردرد هستند.
• سیگار کشیدن: این جریان خون را در قسمت پایین ستون فقرات کاهش می دهد، که می تواند بدن را از رساندن مواد مغذی کافی به دیسک های پشت باز دارد. سیگار نیز روند بهبودی را کند می کند.

علائم کمردرد مزمن

علائم کمر درد مزمن بسته به علت اصلی آن بسیار متفاوت است. علائم رایج عبارتند از:

• درد یا سفتی مداوم: به خصوص در امتداد ستون فقرات، از گردن تا پایین کمر.
• درد تیز و موضعی: در گردن، قسمت بالایی پشت یا کمر، به ویژه پس از بلند کردن اجسام سنگین یا انجام فعالیت‌های شدید.
• درد مزمن در ناحیه میانی یا پایین کمر: به خصوص پس از نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی.
• کمردردی که منتشر می شود: از کمر به پایین به باسن، ران و پا (سیاتیک).
• ناتوانی در صاف ایستادن بدون درد: اسپاسم عضلانی در ناحیه کمر می تواند باعث درد شود.

تشخیص کمردرد مزمن شامل تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی است. آزمایشات اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اشعه ایکس: برای نشان دادن تراز استخوان های شما و اینکه آیا آرتروز یا شکستگی استخوان دارید.
ام آر آی یا سی تی اسکن: اینها می توانند تصاویری تولید کنند که ممکن است فتق دیسک یا مشکلات عضلات، بافت ها، تاندون ها، اعصاب، رباط ها و عروق خونی را نشان دهد.
اسکن استخوان: در موارد نادر، اسکن استخوان برای تشخیص تومورهای استخوانی یا شکستگی های فشاری ناشی از پوکی استخوان استفاده می شود.
مطالعات عصبی (الکترومیوگرافی، EMG): این آزمایش‌ها تکانه‌های الکتریکی تولید شده توسط اعصاب و پاسخ‌های ماهیچه‌ها را اندازه‌گیری می‌کنند.

گزینه های درمان کمردرد مزمن

درمان کمردرد مزمن اغلب چند وجهی و متناسب با نیازهای فرد است. رویکردهای درمانی رایج عبارتند از:

داروها:

مسکن ها: مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن.
شل کننده های عضلانی: برای اسپاسم عضلانی.
مسکن‌های موضعی درد: کرم‌ها، مرهم‌ها یا چسب‌هایی که روی پوست اعمال می‌شوند.
داروهای ضد افسردگی: نشان داده شده است که انواع خاصی از کمردرد مزمن را مستقل از تأثیرشان بر افسردگی تسکین می دهند.
داروهای ضد التهاب: برای کاهش التهاب.

فیزیوتراپی:

برنامه های ورزشی: تقویت عضلات پشتیبان و بهبود انعطاف پذیری.
درمان دستی: از جمله ماساژ و دستکاری ستون فقرات
تصحیح وضعیت بدن: آموزش برای بهبود وضعیت بدن و کاهش استرس در پشت.
گرما و سرما درمانی: برای کاهش درد و التهاب.

گزینه های جراحی:

جراحی فیوژن: دو مهره را به هم متصل می کند تا حرکت دردناک را از بین ببرد.
دیسککتومی: برداشتن بخشی از دیسک که ممکن است به عصب فشار وارد کند.
لامینکتومی: برداشتن بخشی از مهره ها برای بزرگ شدن کانال نخاعی و کاهش فشار.
دیسک های مصنوعی: جایگزینی دیسک های آسیب دیده با دیسک های مصنوعی.