فتق دیسک کمر یک بیماری شایع ستون فقرات است که می تواند باعث درد و ناراحتی قابل توجهی شود. زمانی رخ می دهد که مرکز نرم و ژل مانند دیسک ستون فقرات از طریق پارگی در لایه بیرونی دیسک بیرون زده و به اعصاب اطراف یا طناب نخاعی فشار می آورد. این می تواند باعث طیف وسیعی از علائم، از جمله کمردرد، بی حسی و ضعف در ناحیه کمر، لگن و پاها شود.
برای درک فتق دیسک کمر، ابتدا آناتومی ستون فقرات را درک کنید. ستون فقرات از یک سری استخوان به نام مهره تشکیل شده است که توسط دیسک های کوچک و بالشتکی از هم جدا شده اند. این دیسک ها از یک لایه بیرونی سخت به نام حلقه فیبروزوس و یک مرکز نرم و ژل مانند به نام هسته پالپوس تشکیل شده اند.
دیسک ها چندین عملکرد مهم را در ستون فقرات انجام می دهند. آنها به عنوان ضربه گیر عمل می کنند، مهره ها را بالشتک می کنند و به ستون فقرات اجازه می دهند تا خم شود و بپیچد. آنها همچنین به حفظ فاصله بین مهره ها کمک می کنند که برای عملکرد صحیح اعصاب مهم است.
با این حال، دیسک ها ممکن است به مرور زمان در نتیجه ساییدگی و پارگی آسیب ببینند یا به طور ناگهانی در اثر ضربه آسیب ببینند. هنگامی که این اتفاق می افتد، هسته پالپوس می تواند از طریق حلقۀ فیبروزوس عبور کند و به اعصاب مجاور یا نخاع فشار وارد کند.
عوامل متعددی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به فتق دیسک کمر را افزایش دهد. این شامل:
علائم دیسک کمر بسته به شدت بیماری و محل دیسک آسیب دیده می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:
تشخیص فتق دیسک کمر معمولاً شامل معاینه فیزیکی، بررسی تاریخچه پزشکی و آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن یا اسکن MRI است.
گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
توجه به این نکته ضروری است که همه موارد فتق دیسک کمر نیاز به جراحی ندارند. در واقع، اکثر افراد مبتلا به این بیماری می توانند علائم خود را به طور موثر با درمان های محافظه کارانه مدیریت کنند.