تنیس البو

تنیس البو یا سندرم آرنج تنیس بازان ، وضعیتی است که در آن قسمت بیرونی آرنج دردناک و حساس می شود. این بیماری به دلیل استفاده بیش از حد از عضلات ساعد و تاندون هایی است که در قسمت خارجی آرنج قرار دارند.

علیرغم نامش، آرنج تنیس بازان می تواند در افرادی که تنیس بازی نمی کنند، اما درگیر حرکات مکرر مچ دست و بازو هستند، مانند نقاشان، نجارها و لوله کش ها دیده می شود. درمان ممکن است شامل استراحت، یخ، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی باشد.

علائم و نشانه های آرنج تنیس بازان

• درد و حساسیت در قسمت خارجی آرنج
• قدرت گرفتن ضعیف
• دردی که با گرفتن یا بلند کردن اجسام بدتر می شود
• سفتی و خشکی در آرنج
• دردی که از آرنج به پایین تا ساعد و مچ تابش می کند.

درد مرتبط با آرنج تنیس بازان می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و می تواند متناوب یا ثابت باشد. اگر هر یک از این علائم را دارید، مهم است که برای تشخیص دقیق و درمان مناسب با یک پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید.

دلایل تنیس البو

آرنج تنیس بازان ناشی از حرکات مکرر مچ دست و بازو است که منجر به استفاده بیش از حد از عضلات و تاندون‌هایی می‌شود که به اپیکوندیل جانبی متصل می‌شوند، که یک برآمدگی استخوانی در قسمت بیرونی آرنج است.

استرس مکرر باعث پارگی های ریز در تاندون ها می شود که می تواند منجر به درد و التهاب شود. علیرغم نامش، آرنج تنیس بازان ممکن است در افرادی رخ دهد که تنیس بازی نمی‌کنند، اما درگیر فعالیت‌هایی هستند که نیاز به حرکات مکرر مچ و بازو دارند، مانند:

• نقاشی و رنگ آمیزی ساختمان
• نجاری
• لوله کشی
• آشپزی
• نواختن برخی آلات موسیقی مانند ویولن یا گیتار.

سایر عوامل خطر که ممکن است در ایجاد آرنج تنیس بازان نقش داشته باشند عبارتند از:

• سن: آرنج تنیس بازان در افراد بین 30 تا 50 سال شایع تر است.
• جنسیت: آرنج تنیس بازان در مردان شایع تر از زنان است.
• تکنیک نامناسب: استفاده از تکنیک نامناسب در حین حرکات تکراری می تواند خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش دهد.
• وضعیت بدنی ضعیف: عضلات ضعیف ساعد می تواند خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش دهد.

روش های درمان تنیس البو

درمان آرنج تنیس بازان به شدت بیماری بستگی دارد. موارد خفیف اغلب با استراحت و درمان های خانگی قابل درمان هستند، در حالی که موارد شدیدتر ممکن است نیاز به مداخله پزشکی داشته باشند. در اینجا چند روش درمانی برای آرنج تنیس بازان آورده شده است:

استراحت: استراحت دادن به بازوی آسیب‌ دیده و اجتناب از فعالیت‌هایی که شرایط را تشدید می‌کنند، برای بهبود تاندون‌ها مهم است.

یخ: قرار دادن یخ روی ناحیه آسیب دیده به مدت 15 تا 20 دقیقه، 3 تا 4 بار در روز می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.

فشرده سازی: استفاده از یک باند فشاری یا بریس در اطراف ساعد می تواند به کاهش تورم و ایجاد حمایت کمک کند.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می تواند به فرد در انجام تمریناتی برای تقویت عضلات ساعد و بهبود انعطاف پذیری کمک کند.

داروها: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.

تزریق کورتیکواستروئید: در موارد شدید، ممکن است تزریق کورتون برای کاهش درد و التهاب توصیه شود.

جراحی: جراحی معمولاً فقط در موارد شدید که به سایر درمان‌ ها پاسخ نمی‌ دهند توصیه می‌ شود.

مهم است که برای تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب برای مورد خاص خود از آرنج تنیس بازان با یک فیزیوتراپیست مشورت کنید.

فیزیوتراپی در درمان تنیس البو

فیزیوتراپی جزء مهمی از برنامه درمانی آرنج تنیس بازان است. یک فیزیوتراپ می تواند به شما در انجام تمریناتی برای تقویت عضلات ساعد و بهبود انعطاف پذیری کمک کند. در اینجا چند روش برای استفاده از فیزیوتراپی در درمان آرنج تنیس بازان آورده شده است:

تمرینات کششی: تمرینات کششی می تواند به بهبود انعطاف پذیری و کاهش تنش عضلانی در ساعد کمک کند.

تمرینات تقویتی: تمرینات تقویتی می تواند به بهبود قدرت عضلات ساعد کمک کند، که می تواند به کاهش فشار روی تاندون ها کمک کند.

درمان دستی: تکنیک‌های درمان دستی، مانند ماساژ و تحرک مفصل، می‌تواند به کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی بازوی آسیب‌دیده کمک کند.

اولتراسوند درمانی: اولتراسوند تراپی نوعی روش درمانی است که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای بهبود و کاهش درد و التهاب استفاده می کند.

نوار چسب و بریسینگ: نوار چسب و بریس می تواند به حمایت از بازوی آسیب دیده کمک کند و فشار روی تاندون ها را کاهش دهد.

آموزش: یک فیزیوتراپیست می تواند آموزش هایی را در مورد تکنیک مناسب در طول فعالیت ها ارائه دهد تا خطر آسیب مجدد را کاهش دهد.